Beschrijving
Korea, 1950. Zij vormen een MASH-eenheid (Mobile Army Surgical Hospital – mobiel chirurgisch veldhospitaal) en zijn op 3 kilometer van het front gestationeerd. Maar op dagen waarop de gewonden maar blijven binnenkomen, lijkt het wel of ze midden in de Koreaanse Oorlog zijn terechtgekomen.
Bij de opening van het vierde seizoen keert Hawkeye terug van een week verlof in Tokio als hij verneemt dat Trapper naar huis werd gestuurd. Hawkeye haast zich nog naar de luchthaven, maar komt aan net op het ogenblik dat Trappers vliegtuig opstijgt. Hij is te laat om nog afscheid te nemen van zijn vriend, maar hij is wel net op tijd om Trappers vervanger, Kapitein B.J. Hunnicutt, te verwelkomen. Als Hawkeye zijn woede en teleurstelling te boven komt, beseft hij dat B.J. een waardige bondgenoot is en hij neemt de nieuwkomer onder zijn vleugels. “Het eerste wat je hier zult leren, B.J., is dat krankzinnigheid niet erger is dan een gewone verkoudheid. Ooit gehoord van een militair kamp? Het onze is meer een militaire ramp. Alleen de gewonden zijn nieuw. De eentonigheid maakt plaats voor de verveling en omgekeerd. Dus geef hem van katoen, sukkel er maar doorheen. De reden waarom je dat doet, heeft geen enkel belang, wij moeten er alleen voor zorgen dat zij niet sterven.”
Dan arriveert Kolonel Sherman T. Potter om het bevel over het 4077ste over te nemen. Niet alleen zijn Frank en Hot Lips hoogst verontwaardigd dat Frank zijn positie zo snel is kwijtgespeeld, maar bovendien weten Hawkeye en B.J. dat een “beroeps”-bevelhebber voor heel wat sores kan zorgen. Maar één enkele anekdote van Potter stelt de dokters gerust: “Ik had tijdens de Tweede Wereldoorlog op Guam een stokerij. Op een nacht ontplofte ze. Zo kwam ik aan mijn Purple Heart.”
Het vierde seizoen begint met heel wat veranderingen. Niet alleen waren er nieuwkomers op de set, Mike Farrell en Harry Morgan, maar het netwerk had de serie ook een nieuw uitzendtijdstip gegeven, zodat het met sterke concurrentie te kampen kreeg. De acteurs trokken naar de programmatie afdeling bij CBS, echter zonder resultaat. Gelukkig vonden de televisiekijkers het blijkbaar niet belangrijk wannéér de serie werd uitgezonden… áls ze maar werd uitgezonden!
Bovendien leerden de scenaristen de acteurs beter kennen. “In het vierde seizoen kon je merken dat heel wat elementen van de acteurs als mens in hun rollen werden verwerkt,” zegt Larry Gelbart. “Doordat ik de acteurs beter kende, kon ik hun persoonlijke eigenschappen in hun rol verwerken en kon ik de grens tussen acteur en mens enigszins doen vervagen.” Het vierde seizoen was tevens het laatste jaar dat Larry Gelbart aan de serie werkte. Hij schreef en regisseerde de laatste aflevering van het seizoen, met de titel “Het Interview”. Het past in zekere zin wel dat deze laatste aflevering, die in documentairestijl en in zwart-wit werd gefilmd, wordt beschouwd als een van de beste afleveringen uit de televisiegeschiedenis.
Nederlands ondertiteld
Geschikt vanaf 6 jaar
